เรื่องสยองแม่น้ำขวัญผวา

บ้านป้าฉันติดคลอง บรรยากาศดีทีเดียวเลยละ มันก็เลยทำให้เกิดเรื่องมาเล่าให้ฟังแบบนี้แหละ

ฉันกำลังนั่งอยู่ริมริมตลิ่ง สายลมพริวไหวเย็นผ่านหน้าฉัน อย่างเย็นสบาย ผมปลิวไสว เบา ลอย กลิ่นของแม่น้ำช่างทำให้ใจฉันรมย์รื่นเสียนี่กระไร จวนจะใกล้มืดเต็มทนละ อีกไม่นานฉันก็คงต้องเข้าบ้านไปทานข้าวกับป้า

แสงเงาสุดท้ายสะท้อนลงบนผิวน้ำ กระเพื่อมไหว อยู่ตลอดเวลา ในขณะที่ ฉันกำลังมองคลื่นน้ำเพลินๆ "บุ๋ม" เสียงเหมือนกับปลาขึ้นมาฮุบเหยื่อยบนผิวน้ำ แต่ไม่น่าจะใช่ ฉันคิดในใจ ป่านนี้คงไม่มีแล้วปลา ถ้ามีผมคงต้องเห็นบ้างละ ยังไม่ทันจะคิดจบ สิ่งที่ทำให้ฉันอึ้ง ไปอีกก็คือ ฉันเห็นเงาบนผิวน้ำจางๆ บางๆ เป็นรูปคล้ายๆกับหน้าคน ลืมตาขึ้นมาจอง หน้าฉัน ฉันตกใจมาก!!! ขนหัวที่ลุกตั้งแต่ท้ายทอยจนทั่วหัวฉันเย็นวาบทั่วตัว ฉันไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยให้ตายเถอะ

ฉันหลับตาปี๋ ในใจก็คิดว่า ถ้าลืมตาขึ้นมาอีกทีขอให้อย่าเห็นเงานั้นอีกเลย ภาวนา นึกถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เมื่อฉันลืมตาขึ้นมา เงานั้นก้อหายไป จากผิวน้ำ โล่งอก แต่สิ่งที่ฉันไม่คาดคิดกว่านั้นก็ทำให้ฉันได้ขนหัวลุึกอีก เสียงที่ไหนไม่รู้มากระซิบที่ข้างๆหูฉันว่า ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย ............
เงานั้นโผล่มาอีกครั้งพร้อมหน้าที่ขาวซีดเห็นเส้นเลือด ดวงตาขาวโพลน ฉันตกใจสุดขีด "กริ๊ดดดดดดด" แล้วฉันก็สลบไป

พอฉันลืมตา่ขึ้นมา..ก็เจอกับป้าฉัน ท่านนั่งมองหน้าฉันอย่างสงสัย "เป็นอะไรไปลูก" เสียงป้าถาม "ป้าค่ะหนูเจออะไรแปลกๆน่ากลัวมากเลยค่ะ" แล้วฉันก็เล่าเห็นการณ์ทั้งหมดให้ป้าฟัง ป้าบอกว่าเมื่อสามสี่ก่อนมี เรือโดยสารคว่ำทั้งลำ ที่ตรงแถวหน้าบ้านป้า นั้นก็หมายถึง ตรงแถวๆ ที่หนูไปนั่ง ขนหนูลุกซูอีกที ป้าบอกว่ามี วัยรุ่นผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกับหนูเขาว่ายเข้าฟังไม่มันจมน้ำเสียชีวิต ถ้าเป็นแบบนั้นสิ่งที่หนูเห็นก็น่าจะเป็น เธอคนนั้น ป้าบอกว่า ให้หนูไปทำบุญให้เธอ อุทิศส่วนกุศลให้เธอ น่าจะดีขึ้น เรื่องของหนูก็มีเท่านี้แหละคะ อ่อ ป้าเตือนหนูอีกว่าอย่าไปนั่งแถวริมตลิงคนเดียวตอนเย็นๆ นะค่ะเพราะอาจจะเจออะไรแปลกๆก็เป็นได้คะ